ارزیابی دو روش trap و frap جهت تعیین پتانسیل آنتی اکسیدانی تام سرم موش صحرایی

مقدمه : با توجه به اینکه مواد آنتی اکسیدان موجود در سرم یا پلاسما متعدد بوده و همچنین میانکنش های بین هر آنتی اکسیدان و شناساگر مربوطه متفاوت می باشد، لذا روشهای مختلفی برای تعیین پتانسیل آنتی اکسیدانی تام، بوجود آمده است. در این تحقیق، دو روش trap و frap جهت اندازه گیری پتانسیل آنتی اکسیدانی تام سرم موش، مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت. مواد و روش ها: جهت تهیه نمونه خون، تعداد 10 موش صحرایی (جنس نر، نژاد ویستار) با میانگین وزنی 5 ± 190 گرم و سن 8 هفته به طور تصادفی انتخاب گردیدند. برای اندازه گیری پتانسیل آنتی اکسیدانی تام سرم موش از روش trap ، میزان کاهش جذب ماده فلورسانت r -فیکواریترین در حضور رادیکال aaph و سرم خون بوسیله اسپکتروفلوریمتر اندازه گیری شد. در روش frap ، افزایش جذب کمپلکس -tptz کلریدآهن ( iii ) توسط آنتی اکسیدان موجود در سرم در طول موج 593 نانومتر بوسیله اسپکتروفتومتر اندازه گیری گردید. نتایج بدست آمده از هر دو روش با استفاده از استاندارد trolox به واحد m mol trolox equivalent/l تبدیل گردید. یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد که زمان نمونه گیری تاثیری بر میزان پتانسیل آنتی اکسیدانی تام سرم موش ها ندارد. همچنین مقایسه نتایج بدست آمده از دو روش trap و frap نشان داد که مقدار پتانسیل آنتی اکسیدانی تام بدست آمده از روش trap تقریبا 3 مرتبه از روش frap بالاتر است. بیشترین درصد پتانسیل آنتی اکسیدانی تام سرم بدست آمده از روش trap مربوط به آلبومین (33/30%) و در روش frap مربوط به آنتی اکسیدان اسید اوریک (13/57%) بود. علاوه بر این، میزان سهم آنتی اکسیدان β-کاروتن در روش trap برابر با 22/7% درحالیکه در روش frap برابر با صفر درصد بود. بحث و نتیجه گیری: پتانسیل آنتی اکسیدانی یک ماده آنتی اکسیدان برعلیه رادیکالهای آزاد، ضرورتا با توانایی آن ماده در احیاء آهن فریک به آهن فروس برابر نمی باشد